LICHAAM
Gestolde geest slaat steeds
op slot zelfs al waait
van oorsprong hier de bries
en siddert heilige werking
door de tijdgebonden knopen
in dit magisch weefsel
vermoeid door geur en smaak
rakelings betoverd tastend
naar vuriger verband
waant hoe eenzaam zich
dit object hoe kwetsbaar voor
de van buiten weids
van binnen nauw vermoede
machtig stampende
bedoeling.
ADEM
Wind of vuur of oceaan
verdampen in het kosmisch raadsel
dat ons deze glijvlucht schenkt
beademt ons een vleugellied of
bezingt ons vogels levenskracht,
dat wij zo prachtig pelgrimeren
raak onderweg niet uitgeput
noch ziek of weer eens stervende
en blijf kien op kapriolen
wiekslag schenkt jou koelte
zodra aan ingebouwde bron ontstijgt
de heilige neuriekreet
van soevereine innerlijkheid
die elke teug bewust benuttend
jou stuurt door engste wending.
GEEST
Zo subiet liet mij de fotografe
glimlachen dat ik vergat hoe
indrukwekkend strak te zijn
ernstiger vergat ik haar
te danken voor deze lichte
les in normaliteit
eenmaal thuis vraag je je af
of dit niet is hoe alles
vanzelf zorgt voor evenwicht
de rust in deze overweging
voelde verlevendigend genoeg om
geen maatregel te hoeven plannen
achter mij in de oude houten kast
oefenen braaf de soetra’s zich
in denkbaar stevig ronken.
Bron: Gedel
Foto: Invaluable
◄║►