De verlichte staat ligt eeuwig en onveranderlijk in elk mens besloten.
Alleen wie hierop vertrouwt, kan vurig naar verlichting verlangen [bodhicitta].
Er wordt gezegd: ‘Vanaf dit allereerste besef zal de verlichte mens met nooit aflatende toewijding alleen nog maar naar verlichting zoeken.’
Maar ook als je in aangeboren verlichting gelooft: als het alleen maar bij geloven blijft en je er niet één mee bent, kan er nooit sprake zijn van een vurig verlangen naar verlichting.
Het geloof of vertrouwen dat kenmerkend is voor dit vurig verlangen steunt niet op dogma’s of objecten in de buitenwereld. Het betekent dat men door het leven gaat zonder zich ergens aan te hechten; dat men spirituele stadia doorloopt zonder ze als absoluut of het allerhoogste te bestempelen.
Zo’n ontwikkeling kan alleen maar plaatsvinden als je voortdurend beseft dat verlichting alle stadia van ervaren te boven gaat, en dat deze staat van verlichting al van tevoren in je eigen geest besloten ligt.
In het vurige verlangen naar verlichting komt de groei van dit besef steeds sterker tot uitdrukking.
(Bron: Muso Kokushi, T. Cleary: Droomgesprekken over wakker worden.
Heemstede 1995, p. 61)
◄║►